Pod koniec lat 50. XX wieku rozpoczęto w ZSRR prace nad następcą BTR-152. Efektem tych prac był opracowany na przełomie lat 50. i 60. prototyp nowego transportera. Po testach został on w 1959 roku przyjęty do uzbrojenia jako BTR-60P. Pierwsza publiczna prezentacja miała miejsce w 1961 roku.
BTR-60P był pojazdem ośmiokołowym, z napędem na wszystkie koła. Kadłub pancerny dzielił się na dwa przedziały: załogowy z przodu i napędowy z tyłu. W przedniej części przedziału załogowego miejsca obok siebie zajmowali mechanik-kierowca i dowódca, za nimi znajdowały się ławki, na których siedziało od 8 do 16 żołnierzy desantu. Przedział desantowy był odkryty. Za przedziałem desantowym znajdował się przedział napędowy z dwoma silnikami gaźnikowymi. Uzbrojenie pojazdu stanowił jeden karabin maszynowy SGMB kalibru 7,62.
Wkrótce po rozpoczęciu produkcji BTR-60P rozpoczęto prace nad wersją dowódczą tego wozu. Miała ona nosić oznaczenie BTR-60PK. Podstawową różnicą w stosunku do BTR-60P było zastosowanie zamkniętego przedziału desantowego. Dzięki temu możliwe było wyposażenie pojazdu w układ ochrony przed bronią masowego rażenia. Ponieważ ówczesna doktryna Armii Radzieckiej przewidywała użycie taktycznej broni jądrowej, nowy pojazd produkowany od 1963 roku stał się wersją podstawową pod oznaczeniem BTR-60PA.
W 1966 roku rozpoczęto produkcję finalnej wersji BTR-60PB. Była ona wyposażona w obrotową wieżę z karabinami maszynowymi KPWT i PKT. Ponieważ montaż wieżyczki utrudnił wsiadanie przez górny właz, pojazd wyposażono w dwa niewielkie włazy boczne.
Produkcję BTR-60 zakończono w połowie lat 70. po rozpoczęciu produkcji transportera BTR-70.
Odpowiednikiem BTR-60 używanym przez Wojsko Polskie był OT-62 SKOT. Niewielka liczba wozów w wersji BTR-60PU znalazła się na uzbrojeniu Wojska Polskiego razem z wyrzutniami rakiet przeciwlotniczych w latach 80.. BTR-60 był za to używany przez oddziały ZOMO, a następnie Policję. Pojedyncze egzemplarze były sprawne jeszcze pod koniec lat 90. XX wieku. Na początku pierwszej dekady XXI wieku między innymi na skutek strzelaniny w Magdalence polska Policja zakupiła samochody opancerzone Dzik-AT, które zastąpiły wysłużone i zaniedbane ze względu na brak funduszy BTR-y.
Wersje
- BTR-60P – pierwsza wersja seryjna. Odkryty przedział desantowy.
- BTR-60PA – wersja z zamkniętym przedziałem desantowym.
- BTR-60PB – wersja z obrotową wieżą i dwoma karabinami maszynowymi (KPWT i PKT).
- BTR-60PBK – wóz dowodzenia kompanii. Dodatkowo wyposażony w dwie radiostacje R-123 i jedną R-148.
- BTR-60 1W18 – wóz rozpoznania i obserwacji pododdziału artylerii.
- BTR-60 1W19 – wóz kierowania ogniem artylerii.
- BTR-60 R-145BM – wóz łączności wyposażony w dwie radiostacje R-111 (lub R-171), jedna R-123 (lub R-173), jedną R-130M oraz jedna z rodziny R-8.
- BTR-60 R-975 – wóz rozpoznania przeciwlotniczego wyposażony w radiostacje rodziny R-8, oraz jedną R-123 (lub R-173).
- BTR-60-Z-351BR – samobieżna polowa stacja prądotwórcza z agregatem prądotwórczym o mocy 20 kW.
- BTR-60-P-238BT – wóz łączności radiowej.
- BTR-60-P-240BT – wóz łączności. Poza wyposażeniem identycznym jak BTR-60-P-238BT dodatkowo posiada łącznice łączności przewodowej.
- BTR-60-P-241BT – wóz łączności przewodowej.
- BTR-60-R-173B – wóz łączności wyższego szczebla wyposażony w radiostacje łączności taktycznej (np. R-123) i radiostację łączności operacyjnej (np. R-405).
- BTR-60-R-140BM – wóz łączności szczebla taktycznego wyposażony w radiostację krótkofalową (np. R-140) oraz radiostacje R-405 i R-123.
- BTR-60-R-145 – wóz łączności wyposażony w radiostację R-145.
- BTR-60-R-156BTR – wóz łączności radiowej szczebla operacyjnego z radiostacją wysokiej częstotliwości (np. R-156) oraz radiostacje R-405 i R-123.
- BTR-60-R-409BM – wóz łączności z radiostacją R-409.
- BTR-60PU – wóz dowodzenia
- MTR-2 – wóz pomocy technicznej.
BTR-60 | |
BTR-60PB | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
Typ pojazdu | transporter opancerzony |
Trakcja | kołowa (8x8) |
Załoga | 2 + 14 (16) |
Historia | |
Produkcja | 1959 - 1976 |
Dane techniczne | |
Silnik | 2 x silnik gaźnikowy o mocy 2 x 90 KM |
Poj. zb. paliwa | 290 l |
Długość | 7,56 m |
Szerokość | 2,83 m |
Wysokość | 2,06 m (kadłuba) 2,31 m (całkowita) |
Prześwit | 0,475 m |
Masa | bojowa: 10,3 t |
Moc jedn. | 17,47 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość | 80 km/h w wodzie: 10 km/h |
Zasięg | 500 |
Pokonywanie przeszkód | |
Rowy (szer.) | 2 m |
Ściany (wys.) | 0,4 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 x wkm KPWT kalibru 14,5 mm (500 naboi) 1 x km PKT kalibru 7,62 mm (2000 naboi) | |
Użytkownicy | |
Armia Radziecka, Ludowe Wojsko Polskie, ZOMO, Litwa, Finlandia, Estonia |
Bibliografia
- Igor Witkowski, 1993, Lekkie i średnie opancerzone wozy bojowe, Warszawa, WiS, ISBN 83-86028-02-5.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz